ارزیابی و برنامه ریزی حرکت پیاده در محله یوسف آباد

این پژوهش به منظور جلوگیری از اتلاف سرمایه در مسیرهای فاقد پتانسیل و تخصیص امکانات و تسهیلات به مسیرهای دارای پتانسیل جهت ترغیب مردم به حرکت پیاده در سفرهای کوتاه به دنبال پاسخ این پرسش است که از طریق چه معیارها و شاخص هایی می توان پتانسیل موجود راه ها را (در سطح محدوده مورد مطالعه محله یوسف آباد) سنجید و در نتیجه با یافتن مسیرهای مطلوب جهت تردد پیاده یکی از مهم ترین معضلات عدم استقبال عموم از حمل و نقل غیرموتوری را مرتفع نمود. در ابتدا با استفاده از روش پژوهش توصیفی- تحلیلی از طریق مطالعات کتابخانه ای به بررسی ادبیات موجود در این زمینه و نیز تجارب دیگر کشورهای جهان و ایران پرداخته شده و به این ترتیب چارچوب نظری پژوهش شکل گرفته و معیارها و شاخص های موثر در پتانسیل سنجی راه ها جهت حرکت پیاده استخراج شده، که بدین ترتیب چهار معیار کاربری زمین، ایمنی ترافیکی، امنیت و جاذبه و راحتی تعریف شده است. سپس با استفاده از مطالعات اسناد فرادست محدوده مورد مطالعه به طور کلی معرفی می گردد. و بعد از طریق فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و روش دلفی معیارها و زیرمعیارهای استخراج شده ارزش گذاری می شود. در مرحله بعد با استفاده از روش پژوهش موردی- زمینه ای داده های مربوط به زیر معیارها در سطح معابر محدوده مورد مطالعه از طریق مشاهده و مصاحبه جمع آوری شده و وارد سیستم اطلاعات جغرافیایی می گردد و در نهایت تحلیل توسط سیستم اطلاعات جغرافیایی و در مواردی چیدمان فضا (جهت سنجش پیوستگی شبکه) انجام می گردد و مسیرهای دارای پتانسیل جهت حرکت پیاده استخراج می گردد. در نهایت از جمع بندی ارزش های وزنی به دست آمده برای هر یک از معابر در ارتباط با معیارهای کاربری زمین، ایمنی ترافیکی، امنیت و جاذبه و راحتی امتیاز نهایی هر یک از معابر محدوده مورد مطالعه (جامعه آماری مورد نظر) در ارتباط با پتانسیل معابر جهت ایجاد مسیرهای مناسب تردد پیاده به دست می آید. باید گفت با توجه به ارزیابی های انجام شده خیابان اسدآبادی، حد فاصل میدان اسدآبادی تا میدان فرهنگ بیشترین امتیاز و در نتیجه بیشترین پتانسیل جهت حرکت پیاده را دارا است. و پس از آن خیابان اسدآبادی حد فاصل میدان فرهنگ تا خیابان پانزدهم در جایگاه دوم قرار گرفته است. در نتیجه با شناسایی معابر دارای پتانسیل جهت حرکت پیاده مسئله اصلی پژوهش که جلوگیری از ایجاد مسیرهای پیاده بدون برنامه ریزی علمی و با صرف هزینه بسیار که از بازدهی و استقبال پایینی برخوردار است مرتفع شده و مسیرهای مناسب جهت تردد پیاده که می بایست به آن ها توجه خاص مبذول شود و تسهیلات و امکانات لازم به آن ها تخصیص داده شود مشخص شده است.